Сар шиг холын газарт дасахгүй гээд яах вэ

Сайхан Монгол бүсгүйг санахгүй гээд яах вэ

Зориод очсон газраа дасахгүй гээд яах вэ

Зоргоор орхисон нутгаа санахгүй гээд яах вэ

Нүд тайлах гэж би нутгаасаа гарсан юм

Нүүдлийн шувуу шиг газар сайгүй тэнэсэн юм

Халуун хүйтнийг ажиралгүй гүйсэн юм

Харин хүмүүс наанаа инээвч цаана хүйтэн

Амьдрал хөөж би нутгаасаа гарсан юм

Аргагүй ажил гололгүй хийсэн юм

Зоосны нүхээр хорвоог хараагүй

Зорьсоноо бүтээх гэж зогсолтгүй зүтгэсэн юм

Сар шиг холын газарт дасахгүй гээд яах вэ

Сайхан Монгол бүсгүйг санахгүй гээд яах вэ

Зориод очсон газраа дасахгүй гээд яах вэ

Зоргоор орхисон нутгаа санахгүй гээд яах вэ

Агуу түүхтэй нутгаа би алсын газраас санаж л сууна

Ард үлдсэн амьдарлаа би амин зүрхэндээ тээж явна

Дээд тэнгэрээс заяат нутгаа дэлхийн цээжинд гэж бодож л сууна

Тэнд үлдсэн амьдарлаа би тээж явна сэтгэлдээ

Хэн ч албадаагүй би өөрөө л явсан юм

Хэрсүү ухаандаа нутгаа бодсон юм

Ийм л амьдрал үзэх гэж би тэмүүлсэн юм

Эргэж очоод нутагтаа үүрд амьдарна

Сар шиг холын газарт дасахгүй гээд яах вэ

Сайхан Монгол бүсгүйг санахгүй гээд яах вэ

Зориод очсон газраа дасахгүй гээд яах вэ

Зоргоор орхисон нутгаа санахгүй гээд яах вэ

Агуу түүхтэй нутгаа би алсын газраас санаж л сууна

Ард үлдсэн амьдарлаа би амин зүрхэндээ тээж явна

Дээд тэнгэрээс заяат нутгаа дэлхийн цээжинд гэж бодож л сууна

Тэнд үлдсэн амьдарлаа би тээж явна сэтгэлдээ

Сар шиг холын газарт дасахгүй гээд яах вэ

Сайхан Монгол бүсгүйг санахгүй гээд яах вэ

Зориод очсон газраа дасахгүй гээд яах вэ

Зоргоор орхисон нутгаа санахгүй гээд яах вэ